Hiperfokalna odległość (GFR)
Hiperfokalna odległość jest dobrze stosowana, gdy obiekt fotografowany ma znaczne rozciągnięcie wstecz, lub gdy żadna z części obrazu nie wymaga większej ostrości niż inne. I nawet w tym przypadku radzę albo użyć bardziej rygorystycznej definicji «akceptowalnie ostrego», albo wyostrzyć trochę dalej, aby dodać ostrości tłu. Ustaw ostrość ręcznie, używając znaczników odległości na obiektywie lub kontrolując odległość na ekranie LCD aparatu, jeśli jest tam wskazana. Możesz obliczyć «akceptowalną ostrość», przy której rozmycie jest niezauważalne przy idealnym wzroku dla danego rozmiaru wydruku i odległości oglądania. Użyj tabeli hiperfokalnych odległości na dole strony, zmieniając parametr siły wzroku. To będzie wymagało użycia znacznie większej liczby przysłony lub ustawienia ostrości na większą odległość, aby utrzymać daleką granicę DOF w nieskończoności. Użycie nadmiernie zamkniętej przysłony (dużej liczby f) może mieć przeciwny efekt, ponieważ obraz zacznie się rozmywać z powodu efektu dyfrakcji. To rozmycie jest niezależne od pozycji obiektu w stosunku do głębi ostrości, a zatem maksymalna ostrość w płaszczyźnie ogniskowej może być znacznie zmniejszona. Dla aparatów SLR 35 mm i innych podobnych, efekt dyfrakcji zaczyna się pojawiać po f/16. Dla kompaktowych aparatów cyfrowych zwykle nie ma się czym martwić, ponieważ często są one ograniczone do maksymalnie f/8.0 lub mniej. Uwaga: współczynnik kadrowania nazywany jest również mnożnikiem ogniskowej